Avrupa Birliği Delegasyonu desteği, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı ve UNICEF iş birliğinde yürütülen "Türkiye'de Koruyucu Aile Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi" kapsamında, çocukların kuruma yerleştirilmeden önce güvenli, sıcak ve sevgi dolu bir aile ortamında bakılmasının sağlanmasına yönelik "Geçici Koruyucu Aile Hizmeti" pilot uygulaması başlatıldı.

 

Proje kapsamında belirlenen 30 pilot ilden, ilk fazda seçilen Ankara, İzmir, Afyonkarahisar, Kahramanmaraş, Mersin, Bursa, Zonguldak, Tekirdağ, Eskişehir, Muş ve Şanlıurfa illerinde hazırlıklar tamamlandı ve uygulamaya geçildi.

 

Bu kapsamda geçici koruyucu ailelik, birkaç gün ile üç ay arasında sürebilen, ancak etkisi ömür boyu hissedilebilecek bir bakım hizmeti olarak tanımlanıyor. 

 

Bu model, hizmet planı henüz netleşmeyen, aileye dönüşleri mümkün olmayan ya da çeşitli nedenlerle devlet himayesi altına alınan çocukları, durumları netleşene kadar geçici olarak bir ailenin şefkatiyle buluşturuyor. 

 

Bu önemli sosyal hizmet modelinin ilk pilot uygulaması ise Arife Günü'nde Afyonkarahisar’da hayata geçirildi. Geçici koruyucu aile hizmetinden yararlanan ilk çocuk olan Asel bebeğe gönüllerini ve evlerini açan ilk geçici koruyucu aile ise Asuman ve Serdar Akman çifti oldu.

 

Gerekli tüm eğitimleri tamamlayan Akman çifti, Geçici Koruyucu Aile Sözleşmesi ile geçici koruyucu aile olarak bir bebeğin hayatındaki en önemli geçiş sürecinde yanında yer aldı. 

 

Türkiye’de ilk kez uygulanan bu model sayesinde bayram sabahına bir bebeğin gülüşüyle uyanan Akman çifti, adı geçici ama kalplerde kalıcı bir iyiliğin de öznesi oldu. 

 

Afyonkarahisar'da gerçekleştirilen geçici koruyucu ailelik kapsamında ilk sözleşmenin imzalanması sürecine, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Çocuk Hizmetleri Genel Müdürü Ayşegül Yıldırım Kara, Genel Müdür Yardımcısı Fatih Pehlivan, Aile Yanında Destek Hizmetleri Daire Başkanı Çiğdem Ünlü Çeber ve Koruyucu Aile Birimi uzmanları da çevrimiçi olarak katıldı. Geçici koruyucu aile modeli, sadece bir bakım modeli değil, aynı zamanda çocukların hayata daha güvenle tutunabilmeleri için onlara sunulan bir şefkat köprüsü görevi de görüyor.